si vede 'ru- sticus urbano confusus, turpis honesto'. ferd. martini, 1-ii-533
(denom. da * turpìus per turpis), con influsso di stòrto per spiegare
dotta, lai turpàre, denom. da turpis (v. turpe); cfr.
. = voce dotta, lai turpis, di origine incerta. turpeménte
lat. tardo turpiloquìum, comp. da turpis (v. turpe) e dal
, lat turpitudo -inis, deriv. da turpis (v. turpe).