onomat. tina (ant. tinna), sf. recipiente a doghe di
elo ge trovà e aduseli a la tinna. e depui queste cose lo santo bonefacio
ch'elo ge trovà e aduseli a la tinna e mandà agni omo de fora e
gargum, lo quar mise in la tinna e fé calcar quela poca uga. s