parete superiore di un organo cavo; tegmen. 2. zool. nelle
dotta, lat tegmìna, plur. di tegmen -ìnis (v. tegmen).
plur. di tegmen -ìnis (v. tegmen). tègmine, sm.
= voce dotta, lat. tegmen -ìnis (v. tegmen).
, lat. tegmen -ìnis (v. tegmen). tégna, v.
= voce venez. ed emil dal lat tegmen 'copertura, riparo', deriv. da