una voce scandinava. skunk [skank] (skongs, skuntz), sm
= deriv. da situazionale. skank, sm. e f. invar.
skankéggi). gerg. ballare lo skank. m. philopat, 1-157
gracchiante audiocassetta. = denom. da skank, col suff. dei verbi frequent.
-i). gerg. chi balla lo skank. m. philopat, 1-153
e surf. na skunk / skank /, / correttamente sk. k /