isidoro, 10-65: a disertus, doctus, a disserendo dictus: disposte enim
10-66: « docilis, non quod sit doctus, sed quia doceri potest; est
doctiflcus (prisciano), da doctus * dotto ', col sufi, -ficus
= * deriv. dal lat. doctus (part. pass, di docère *
adiciantur, ut 'magnus ', 'doctus '». epitide, agg
, quia non rudis, sed iam doctus »; cfr. fr. érudit (
comp. da in-con valore negativo e doctus * dotto '. indótto1 (part