lat. cantica, neutro plur. di canticum (deriv. da cantus 4 canto
cfr. isidoro, 6-19-10: « canticum est vox cantantis in laetitiam »;
praenotavit, qui in latinam linguam vertitur canticum canticorum, ubi per epithalamium carmen coniunctionem
matutina ', e che 'cantant canticum novum ', e che di cantare con
quindici salmi e sono intitolati: 'canticum graduum'? 17. dir.