voce dotta, deriv. dal lat. caenum * fango '. cenatóre, sm
= voce dotta, dal lat. caenum * lino, fango '. cfr.
cfr. isidoro, 16-1-2: « caenum est vorago luti ». cenobiale,
voce dotta, lat. caenulentus, da caenum * fango '. cenolèste,