, lat. auxiliaris, deriv. da auxilium * aiuto ausiliare2, tr. (
, lat. auxiliarius, deriv. da auxilium 'aiuto '. ausiliatóre agg
e allo stesso sommo pontefice (maria auxilium christianorum). 4.
. = voce dotta, lat. auxilium. àuso, agg. ant.
galatae galli esse noscuntur, qui in auxilium a rege bithyniae evocati, regnum cum
ipso aetatis incremento positus, et ad auxilium praeparatus »; v. anche iovane
quae quondam fecerat hoste / vulne- ris auxilium pelias hasta tulit ». -consolazione