(v. brocco2) e truncus * tronco '. brónco3, agg
caesa cum herba, sive frutex recisus et truncus *; e isidoro 17-6-13: «
= lat. truncàre, denom. da truncus (v. tronco1).
) ai cani. = dal lai truncus, di origine incerta. trónco2
.). = dal lat. truncus, probabilmente forma sostant. di truncus
. truncus, probabilmente forma sostant. di truncus (v. tronco 1).
. truncùlus 'troncone', deriv. da truncus (v. tronco 2).
tirso), forse per incr. con truncus 'tronco'. trussa, sf.