idem, 3-71-23: « nam arietem primum signum, cui, ut librae, mediani
simulacra faciunt, ariètis comua fingunt. quod signum gentiles ideo inter signa primum constituerunt,
signare * segnare '(da signum 'segno '). assegnataménte,
glosse latine è registrato bandum come * signum, vexillum '. banda3,
booten dixerunt, eo quod plaustro haeret: signum multis spectabile stellis, inter quas arcturus
, 18-4-1: « bucina est qua signum datur in hostem, dieta a voce,
sec., ma col nome di signum. campana2, agg. e sf
ita hic equi cohercentur, ne exeant antequam signum emittant ». carcerière (
corona insigne victoriae, sive regii honoris signum... nomen coronae hac ex causa
esempio, dovendosi scrivere nel fine 4 signum ', non si può fornire il verso
mortem inter notissima sidera constituere; quod signum gemini dicunt ». cfr. gemino.
comp. da in-con valore illativo e da signum * segno '. insignito
dalla prep. inter 'fra 'e signum 4 segno '; cfr. provenz.
lat. tardo signaculum, deriv. da signum (v. segno).
= lat. signàre, denom. da signum (v. segno). segnare2
gli occhi. = lat. signum, forse corradicale di secare (v.
di area napol., dal lat. signum (v. segno).
, lat. sigillum, dimin. di signum (v. segno).
. = deriv. dal lat. signum, forse attraverso un lat tardo *
'portainsegna, vessillifero', comp. da signum 'segno o insegna'e dal tema di ferre
, lat. significare, comp. da signum (v. segno) e dal
1311 fu determinato per li giudei 'certum signum, ut a chri- stianis possint discemi'
mus te, mare nostrum, in signum veri perpetuique domimi'. gius.
devoti e viaggiatori colti. www. signum. sns. it [2005]: