= lat. mediev. andanìcum [ferrum], di etimo incerto. andante
« batillum, thuribulum, pala, ferrum quo colliguntur carbones ». cfr. spagn
isidoro, 20-16-7: « charactèr est ferrum caloratum quo notae pecudibus inuruntur: xapaxnfjp
peragrat dictaeos. tantae enim potentiae est ut ferrum a corpore expellat, sagittis excutiat;
antichi riusciva naturale riferirlo a facère e a ferrum (cfr. isidoro, 19-6-1:
1248, a bologna), da ferrum 'ferro'; cfr. fr. ferrer (
voce dotta, lat. ferrèus (da ferrum 1 ferro '). ferrèra,
= voce dotta, comp. da ferrum * ferro 'e dal tema di
logora-ferro '(comp. da ferrum 'ferro 'e dal tema del gr
.). = dal lat. ferrum * ferro anche 'oggetto di ferro '
fiore'e ferri, genitivo singolare di ferrum 'ferro '. flossare, intr
dicitur ensis in proelio; sed ensis ferrum tantum, gladius vero totus ».
19-7-1: « incus est id quo ferrum tunditur, eo quod illic aliquid cudamus,
, o ferro di cavallo ('rhinolophus ferrum equinum'), è lungo 9 cm ed
'sgurare': 'argentum, aes, ferrum aliasve res tergere et in splendo- rem
dal neutro di ferréus, deriv. da ferrum (v. ferro).
oltre'e da un deriv. da ferrum (v. ferro).