soma. seneca volgar., 3-222: brutus essendo preso, e comandatogli ch'egli
scrive: « sed perfulgebant cassius atque brutus eo ipso quod effigies eorum non visebantur
, dà la tipica forma moderna: brutus et cassius brillaient par leur absence.
brutalità \ s -àtis, deriv. da brutus * bruto \ brutalizzare, tr.
; cfr. isidoro, 10-28: « brutus, quasi obrutus, quia sensu caret
bruto. panzini, iv-89: pettinatura alla brutus, cioè a spazzola. sarebbe alla
dominio napoleonico. = il nome brutus deriva dall'agg. lat. brutus 4
nome brutus deriva dall'agg. lat. brutus 4 di corpo pesante 'e anche
l'uccisore di cesare, marcus iunius brutus (85-42 a. c.),
. anche il più antico lucius iunius brutus { dante, inf., 4-127:
utilem temporis stultitiam simulavit; unde etiam brutus est co- gnominatus, dum vocaretur iunius
attuario. di giacomo, i-356: perdevo brutus, la più buona, la più
. di giacomo, i-356: perdevo brutus, la più buona, la più fedele
. catone l'usò molto onorevolmente e brutus vituperosissimamente. andrea da barberino, 1-127
xiii sec.), dal lat. brutus 'pe sante, stupido'.